Dąrząc do poukładania.

 

Już od momentu porodu wiedziałam, że kiedy wrócimy do domu, będę chciała żyć tak, jak przedtem. Prawie. Tzn. na wszystko mieć czas i ochotę, nie rezygnować ze spotkań towarzyskich, mieć taki porządek w domu, jaki lubię, a przy okazji, albo i przede wszystkim - szczęśliwe dziecko. I chyba się udaje...

VERSATILE BLOGGER AWARD

Stało się - dopadł mnie kolejny blogowy łańcuszek. Ale za to jaki pozytywny :)

Zostałam nominowana przez Panią Fanaberię do versatile blogger award.

Centrum wszechświata po dwóch miesiącach.

Minęło nie wiem kiedy. Ból porodowy jest już niewyraźnym majakiem, połóg znam tylko z nazwy, wszystko jest niemal tak samo, tyle, że jest ON. Wydaje się, jakby nic się nie zmieniło, jakby był z nami od zawsze. Moje Maleństwo, będące jednocześnie już dużym chłopem...

Wścieklizna poporodowa.

Jestem absolutnie pewna, pewna na 110%, że KAŻDA Z WAS mamuśki wraz z pojawieniem się dziecka przeradza się w bestię. Na dodatek cierpiącą na wściekliznę. I ta choroba nie mija, może co najwyżej się pogłębiać, coraz bardziej w organiźmie zakorzeniać...I utrzymać się na takim poziomie do 18stki co najmniej..

Bezproduktywnie produkując serotoninę.

Ileż to razy będąc w ciąży zapisywałam sobie postanowienia co będę, a czego nie będę robić, kiedy Pierworodny już się na świecie pojawi. Gdybym spisała całą listę tych rzeczy, o których myślałam, teraz chętnie spaliłabym ją na sześć różnych sposobów...

Zazwyczaj...

Paznokcie piłowane w pośpiechu.
Brwi regulowane jak się przypomni.
Makijaż, tyle o ile - by zakryć niedoskonałości.
Kąpiel? Nie, szybki prysznic.

Pstryk, pstryk.

Od kiedy Pierworodny jest na świecie temat fotografii stanął niemal w miejscu. Nie ma czasu, często po prostu się nie chce. No i ile można pstrykać zdjęć kwiatkom, ptaszkom, liściom i innym pierdółkom? Mi to nie wystarcza. Potrzebuję więcej.