Poczułam się matką. Nareszcie!

Wały skóry na brzuchu i celluit na udach. Włosy wyczesywane, lub wyciągane garściami podczas mycia, w dodatku mocno przetłuszczające się. Cera w opłakanym stanie, jak u nastolatki! Skóra - jeden wielki wysusz, na dłoniach szczególnie. W dodatku skacząc na skakance muszę mieć kompletnie pusty pęcherz. Inaczej grozi to wypadkiem, delikatnie mówiąc. Mój połóg chyba po prostu się spóźnił i postanowił nadrobić teraz.

Do tego należałoby dodać bluzkę non stop utytłaną mlekiem, lub obiadem dziecka, brakiem czasu na porządną depilację, a co dopiero make up. O ile kiedyś sobie myślałam: "no jak można nie znaleźć chwili na zadbanie o siebie choćby przed wyjściem z domu, mając dziecko?" Tak teraz, żeby nie wyjść na hipokrytkę, wyszarpuję ostatkiem sił choć minutkę na to, by choć użyć korektora i zamaskować go pudrem. Jeśli zdarzy mi się przejechać kredką po oku, świętuję sukces, że oto wyszarpałam minutę i pięć sekund...

O ile jestem w stanie jako tako mieć wpływ na wygląd twarzy, to do poprawy wyglądu (i ogólnej kondycji) włosów i skóry musiałam uciec się do zaopatrzenia się w odżywki, witaminy i zdwojone nawilżanie od zewnątrz. Na dodatek, do mojego Mistrza Min zapukał skok rozwojowy, więc znalezienie czasu na zastosowanie ekstra zabiegów pielęgnacyjnych staje się wręcz niemożliwe. Jeśli śpi - sprzątam, powiedzmy, że gotuję, piszę notkę, albo staram się być na bieżąco z nowościami na odwiedzanych przeze mnie blogach. A wieczorem jestem już totalnie wydojona z wszelkich sił, by jeszcze jakieś maseczki robić, czy inne cuda na kiju.

Zdecydowanie tęsknię za byciem w ciąży! Pomijając już całą emocjonalność tamtego stanu, miałam wtedy piękne, lśniące (nie tłuste!) włosy, nieskazitelną cerę, a do tego czułam się ładna, jak nigdy przedtem. I nie to, że chciałabym się cofnąć w czasie, o nie.. prędzej by mi się inna ewentualność zamarzyła... ;)