Centrum wszechświata

Znalazłam chwilę, by w końcu napisać, choć kilka słów. Choć tak naprawdę nie wiem od czego zacząć...

Może więc napiszę, że moje wcześniejsze obawy, wraz z pojawieniem się synusia wydały mi się nagle bardzo małe, błahe, wręcz śmieszne. Uśmiecham się na wspomnienie tego, ileż to czasu "zmarnowałam" na poświęcaniu czasu tym zmartwieniom. 

Jutro Szkrabek skończy tydzień. Przez minione dni zdążyłam już dowiedzieć się jak to jest martwić się o zdrowie własnego dziecka (3 dni w szpitalu w gratisie), czym pachną pampersy i jak ciężkie potrafią być powieki z powodu nieprzespanej nocy.

Ciążowe dolegliwości i poród to małe piwo w porównaniu z tym, jakie wyzwania postawił nam synuś swoim pojawieniem się na świecie. A to dopiero początek.

Z jednej strony cieszę się teraźniejszością, z drugiej nie mogę doczekać się wszystkiego, co się jeszcze wydarzy.

Niewątpliwie, Szkrabek jest moim centrum wszechświata. Serce urosło mi 5 tysięcy razy. Nareszcie jestem MAMĄ. Choć jeszcze nie mogę w to uwierzyć.